അരുണ്‍ ഇലക്‍ട്ര

അറിഞ്ഞില്ല ഞാൻ, എന്റെ ആത്മാവിനെപ്പോലും കോടതിക്കൂട്ടിൽ വിവസ്ത്രയാക്കുമെന്ന്. അറിഞ്ഞില്ല, എന്റെ ആത്മാവിൽ ബാക്കിനിന്ന ആത്മാഭിമാനത്തെയും ചീന്തിയെറിയുമെന്ന്. കാലന്റെ കയറിൽ കഴുത്ത് പെട്ടപ്പോഴും ദൈവികനാമം പേറിയൊരാ അസുര ജന്മത്തിൻ കീഴിൽ പിടഞ്ഞ് തീർന്നപ്പോഴും കണ്ണും കാതും മനസും കൊട്ടിയടച്ചിട്ടെന്റെ പ്രാണന്റെ നിലവിളി കേൾക്കാതിരുന്നപ്പൊഴും തപിച്ചില്ല, കുറ്റപ്പെടുത്തിയില്ല ഞാൻ, നിന്നെ സമൂഹമേ! അന്നും സഹിച്ചു,എന്നാത്മാവ്! എന്നാൽ ഇന്നെന്റെ ഓർമകളെ പോലും കോടതിക്കൂട്ടിൽ വലിച്ചുകീറുന്നത് കൺ- കെട്ടി കയ്യിൽ തുലാസുമായി നിൽക്കുന്നൊരാ നീതിപ്രതിമയെ ബോദ്ധ്യപ്പെടുത്താനോ? ഷർട്ടിന്നു മുകളിൽ വലിച്ച് കേറ്റിയിട്ട നാലര- ക്കയ്യുള്ള വക്കീൽക്കോട്ടിന്റെ കാരിരുൾ മനസിലും വാരിപ്പുരട്ടിയ സോദരാ, ഓർക്കുക! ഒരിക്കലീ പെണ്ണിനെ! നാളെ, കോടതിമുറിയിൽ ഇരുന്നെന്റെ ചോരപുരണ്ട ബാഗിൽ നിന്നു നിങ്ങൾ ഡിൽഡോയും കോണ്ടവും കണ്ടെടുത്തേക്കാം, എന്നിലെ കാമരോഗിയെ കാട്ടുവാൻ. "ഒറ്റക്കയ്യുള്ള പാവം ഭിക്ഷക്കാരൻ, സ്വന്തം മാനം രക്ഷിക്കുവാൻ വേണ്ടിയാണന്ന് അവനെ ബലാൽക്കാരം ചെയ്യുവാൻ ചെന്ന അവളെ തള്ളി പുറത്തെറിഞ്ഞിട്ടത്." ഇത്ത